Ο Μιχάλης Ιγνατίου γράφει για την επέτειο της κυπριακής τραγωδίας

  Σαράντα τρία χρόνια μετά…  

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Πηγή: mignatiou.com

Σαράντα τρία χρόνια μετά… Από εκείνο το πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν ήρθε ο πατέρας νωρίς στο σπίτι, κάτι ασυνήθιστο. Έφευγε στις 4 το πρωί και επέστρεφε στις 5 το απόγευμα. Κυριαρχημένος από θλίψη είπε στη μητέρα ότι οι Τούρκοι κτυπούσαν από την Κερύνεια μέχρι τη Λευκωσία. Όλη την εβδομάδα ήταν ανήσυχος. Έλεγε πως το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου θα ήταν πηγή «μεγάλων κακών» για την Κύπρο.

Πέρασαν 43 χρόνια από τότε. Πολλοί άνθρωποι έφυγαν με την ελπίδα ότι το δράμα της Κύπρου θα τελείωνε. Συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, και με τη λογική της Τουρκίας του «όλα ή τίποτα», μπορεί να μην έχουμε αίσιο τέλος ούτε τα επόμενα χρόνια. Όσο και να επιθυμούμε τη λύση του Κυπριακού, δυστυχώς δεν εξαρτάται από εμάς. Αποφασίζει και διατάζει η Τουρκία και ο ισλαμιστής πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Του πραξικοπήματος και της εισβολής είχε προηγηθεί ένας βίαιος και αιματηρός εμφύλιος πόλεμος. Οι δύο ηγέτες της απελευθέρωσης της Κύπρου από τη Βρετανία, ο Μακάριος και ο Γρίβας έγιναν οι πρωταγωνιστές αυτού του εμφύλιου, που επηρέασε τις ζωές όλων μας. Ο φανατισμός κυριαρχούσε παντού και κυριάρχησε και στις δικές μας καρδιές.

Ήμουν τότε 16 ετών. Ο εμφύλιος μας μεγάλωσε γρήγορα. Οι «μεν» και οι «δε» μόλυναν τις ψυχές και των παιδιών. Ακόμα και τώρα, άνθρωποι που δεν είχαν καν γεννηθεί το 1974, έχουν χωριστοί σε οπαδούς και εχθρούς του πραξικοπήματος. Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που να πιστεύουν πως η κατάλυση της Δημοκρατίας επιτρέπεται; Όσο και να τους αναλύουμε δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε. Είναι και αυτό μέρος, δυστυχώς, της συνεχιζόμενης τραγωδίας της Μεγαλονήσου. Τα χρόνια από τότε μέχρι σήμερα, πολλοί είδαμε το φως -δεν χρειαζόταν και μεγάλη προσπάθεια.

Κάποιοι άλλοι, όμως, παρέμειναν κήρυκες του μίσους ως ο εμφύλιος να μην τελείωσε ποτέ. Δεν μπορούν να αντιληφθούν, διότι τους κυριαρχεί το μίσος, ότι η πλειοψηφία του κυπριακού λαού δεν έζησε τα γεγονότα. Ή αν είχαν γεννηθεί, ήταν πολύ μικροί για να τα θυμούνται. Αδυνατούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα: ότι ο εχθρός είναι απέναντι από τη «Γραμμή Αττίλα» που χωρίζει 43 χρόνια την Κύπρο. Είναι η Τουρκία και οι άνθρωποί της στον κατεχόμενο Βορρά.

Η δύναμη της συνήθειας είναι ένα «κακό πράγμα». Δεν είναι φοβερό ότι πολλοί άνθρωποι στο νησί συνήθισαν την κατοχή, ως να είναι κάτι το φυσιολογικό; Η κατεχόμενη Κύπρος είναι μία τουρκική περιοχή και γι’ αυτό φρόντισαν οι δυνάμεις του Αττίλα, που κρατούν χωρισμένο το νησί. Τώρα μεταμορφώνεται και σε ένα ισλαμικό τόπο, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν κτίζει το ένα τζαμί μετά το άλλο. Ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, που νομίζαμε πως είναι …άλλος, έχει ταυτίσει πλήρως τι θέσεις του με τις τουρκικές. Αντιστέκεται ακόμα στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων, αλλά εάν δεν υποκύψει και στο θέμα αυτό, απλά θα πάει σπίτι του.

Μέχρι τώρα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Άγκυρας, να φαίνεται δηλαδή πως συνομιλεί και ο διάλογος είναι ζωντανός. Τώρα, που η Τουρκία θα αρχίσει να ενεργοποιεί τα τελικά σχέδια της για την Κύπρο, ο Ακιντζί δεν της χρειάζεται. Ακούω, και από φίλους μου, ότι είναι καλύτερα να λυθεί όπως-όπως το Κυπριακό και να τελειώνει αυτό το δράμα. Φευ… Δεν καταλαβαίνουν πως εάν παραμείνει έστω και ένας Τούρκος στρατιώτης, το Κυπριακό θα παραμείνει άλυτο και εστία νέων συγκρούσεων. Πως θα λυθεί το πρόβλημα του νησιού, όταν η Τουρκία απαιτεί και τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα;

Πως την έχουν δει τόσο λάθος τη δουλειά; Άκουγα χθες τον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ να επιτίθεται με φραστική βιαιότητα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και να τον απειλεί με αποκαλύψεις για κάποια δήθεν υπόσχεσή του προς τον Ακιντζί. Και καλά κύριε Κυπριανού… Επειδή στο είπε ο κατοχικός ηγέτης είναι και η αλήθεια; Δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας η διάλυση του εθνικού μετώπου; Μια χούφτα οπαδοί της «όποιας λύσης» πήγαν την Τρίτη έξω από το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας για να διαμαρτυρηθούν για την παρουσία του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στην Κύπρο…

Δεν έχουμε σωτηρία… Πήγαν και στην Γραμμή Αττίλα να διαμαρτυρηθούν για την παράνομη επίσκεψη του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στα κατεχόμενα; Όχι βέβαια… Ο Κοτζιάς είναι το πρόβλημα. Και προφανώς η Ελλάδα είναι η …κατοχική δύναμη. Στην Κύπρο παρατηρείται μία επικίνδυνη διάβρωση μέρους του λαού. Οι ξένες ΜΚΟ έχουν κάνει τη βρώμικη δουλειά. Η πλειοψηφία των πολιτών στέκεται απέναντι σε τέτοιες πρακτικές. Οι ώρες είναι κρίσιμες και απαιτείται ενότητα όσων αντιστέκονται στην «όποια λύση». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι ξένοι μεσολαβητές θα επανέλθουν δριμύτεροι.

Η Λευκωσία και η Αθήνα πρέπει να αντέξουν και να επιμείνουν σ’ αυτό που απαιτούν ακόμα και κάποιοι Τουρκοκύπριοι: Όχι στα ξένα στρατεύματα και τις εγγυήσεις. Όχι στα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας. Η λύση του Κυπριακού πρέπει να μεταμορφώνει την Κύπρο σε μία κανονική χώρα. Ας συμφωνήσουμε σε αυτό. Χωρίς αμφιβολία 43 χρόνια είναι πάρα πολλά. Αντέξαμε και η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει δυνατή και αλώβητη. Επειδή κάποιοι κουράστηκαν δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι πρέπει να την παραδώσουμε στην Τουρκία…

________________

Υστερόγραφα Team