ΚΙ ΑΝ ΣΤΟΡΓΙΚΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ – αδημοσίευτα ποιήματα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη

  Ποίηση  
20 Ιουλίου 2017

ΔΥΟ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

φωτο: Αλέξιος Μάινας

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗ

Εγώ Ευαγόρας, ο Παλληκαρίδης,
μα το Θεό, μα την Αλήθεια, μα τον Δία,
μα τον Απόλλωνα και μα τον Ποσειδώνα
(δεν εξαιρώ βεβαίως την Αφροδίτη –
πάντα μου άρεσε, το μολογώ,
να με θρηνεί το σώμα της ολόκληρο),
εγώ Ευαγόρας, σας το ξαναλέω,
πως άλλο είναι να είσαι στο κελί σου
κι άλλο να σε παγαίνουν στη θηλιά.

Προχθές που κάτι Εγγλέζοι στρατιώτες
περνούσαν οι καημένοι τραγουδώντας
«τι όμορφος σαν θα ’σαι κρεμασμένος!»,
τους άκουγα, δεν πίστευα στ’ αφτιά μου
πως είχε τόσες δάφνες ο ουρανός.
Ανάσταση μυρίζει, λάμπει ο κάμπος
από τα περιστέρια και ψηλά,
σιμά στον ήλιο, υποταγμένοι κήποι,
ρητά τριαντάφυλλα και μοσκοβόλοι αγγέλοι
τινάζουν τις φτερούγες τους· χαρά!

Δόξα, χαρά, δεν ξέρω· κάπως έτσι.
Πιστέψτε με, δεν έχω επιλογή.
Κι αν στοργικά το θάνατο αγκαλιάσω,
αφόντας μου απολείψαν οι αετοί,
και κρίνω γενικά πως είναι ο κόσμος
(παραμονή Χριστούγεννα) ένα τέλος
και μιαν αρχή, εξαρχής δημιουργώντας
ειρηνικά τα τέλη της ζωής,

εγώ Ευαγόρας, όταν λέω μ’ αγγίξαν
τα καθαρογραμμένα κι ακριμάτιστα
της κρέμασής μου χέρια, λογοκρίνοντας
τον αριθμό των αισθημάτων μου, δεν είχα
τί να προσθέσω –μόνο τους ανέντροπους,
τους αποδομητές εκείνους Άγγλους,
που ο βρόμος τους απλώθηκε ώς την άκρη
της ένδροσής μου λευτεριάς–
τους δίνω μια με του Ηρακλή το ρόπαλο
και κάνω τον Απόλλωνά σου και τον Δία
να σκάσουνε στα γέλια· κι όπως μουγκαλίζαν
μιρόψωλοι, μικρόνευροι, λακτοκοπώ
την άψογη φαλάκρα της ψυχής τους
και μένω να κοιτώ τους κακοτύχερους
μ’ ένα του Χάρου πένθος στην καρδιά.
Γιατί κι αυτοί, μα την Αλήθεια, μα την Αφροδίτη,
γεννήθηκαν να ζουν στην Ομορφιά
κι όχι να καμπανίζουνε συστήματα
τ’ ασύστολου και μίζερου Εωσφόρου.

(Μάης 2017)

~~~~~~~~~~~~

ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ

Ντυμένη με τη δόξα
της πρώτης αρχοντιάς της
που είναι η Γύμνια της,
κατέρχεται χωρίς
περιστερά στο χέρι,
στο στήθος πεταλούδα.

Μικρή τη βίασε ο προστάτης
(τρεις μάλιστα φορές)
από καθήκον στις αρχές του.

Κοιτούσαμε· το κινητό μας
ως εξ ενστίκτου απαθανάτιζε.

Ήσουν και συ εκεί.
Θυμάσαι που σε ρώτησα,
τι κάνουν τα παιδιά σου,
αν ανεστήθη ο άντρας σου,
αν έλαβες και την περγαμηνή της Υπατίας.

Θαρρώ πως αποκρίθηκες:
«Τι ευεργετικός ο υετός
που δίνει στα ποτάμια τη γραμμή
κι ανοίγει δρόμο στο διαβάτη!
Κανένα σφάγιο δεν περνάει
από τα χάδια τ’ ουρανού του».

Γάλα πολύ στην αμμουδιά
ετοίμαζε την έξοδο
της Εξαισίας, ντυμένης με τη δόξα.
Τα θερινά της μάτια μελετούσαν
κάθε καλό επί Γης.

Φαντάζομαι φαντάζονταν ότι μπορούμε,
καθώς αυτή, να κάνουμε πατώντας
σε ράχη δελφινιού παρόμοιο σέρφινγκ.

Γιομάτη με χυμούς που λαχταρούσαν
οράματα και τρυφερούς ανθρώπους,
ήρθε σε μας, τη δόξα της ντυμένη.

Τόσο πολύ το φως της, που αποστρέψαμε
το πρόσωπό της από μας.
Η νήσος
πολύ απείχε απ’ το θησαυρό της.

(Δεκέμβρης 2016) 

~~~~~~~~~~~~

Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης είναι Κύπριος ποιητής. Γεννήθηκε το 1940 στην Άχνα και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε στην Αθήνα και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση και στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, απ’ όπου υπηρέτησε ως Διευθυντής Ραδιοφωνίας. Έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές (και μια δίτομη συλλογή δοκιμίων και άρθρων) από το 1961. Πρόσφατη συλλογή: Ηλίου και Σελήνης άλως (εκδόσεις Ίκαρος, 2017 – Παρουσίαση συλλογής: 20.9.2017 στον Ιανό).

Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία: Κρατικά Βραβεία Ποίησης Κύπρου (1974, 1978, 1983), Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών (1989, 2003), Κρατικό Βραβείο Ποίησης Ελλάδας (1996), Βραβείο Καβάφη (1998), Αριστείο Γραμμάτων, Τεχνών & Επιστημών Κύπρου (2007). Είναι Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2013) και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (2013). Μεταφράσεις του έργου του κυκλοφορούν -σε αυτοτελείς τόμους- στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, ολλανδικά, βουλγαρικά, αλβανικά. Ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί και στα ιταλικά κ.ά. γλώσσες.

____________

http://apoikia.gr/ki-an-storgika-to-thanato-agkaliaso-poiimata-kyriakos-charalampidis/